Koş Yardımlarına Muhtaç Olanların
Evrim teorisinin sosyal hayatımıza verdiği zararlardan birisi de insanlar arasındaki yardımlaşma duygusunu baltalaması olmuştur. Zihinlere kazınan, "Güçlü olan hayatta kalır" ve "Hayat kavgadan ibarettir" gibi düşünceler toplum hayatımıza da sirayet etmiştir. Tabiatta var olduğu iddia edilen "güçlü olan zayıfı ezer" ve doğal seleksiyon gibi önermeler aslında doğru olmayan tezlerdir.
Doğada ise bu tezlerin aksine bir yardımlaşma görürüz. Belgesellerde seyretmişsinizdir. Timsah kocaman ağzını açar ve kürdan kuşu da gelip timsahın dişlerinin arasında kalmış kırıntıları temizler. Timsah ise sabırla bekler ve kuşa hiçbir zarar vermez. Mandaların sırtlarında da kuşları görürsünüz. Kuşlar o hayvanların sırtlarındaki parazitleri temizlerler.
Arılar, çiçek çiçek dolaşarak hem öz toplarlar hem de çiçeklerin üremesine yardımcı olurlar. Ağaçlar kuşlara yuvalık eder, aynı zamanda sıcaktan bunalmış insanlara gölgelik yaparlar. Yağmur ise şak şak olmuş toprağın imdadına koşar. Rüzgar da bulutları sürükleyerek yağmura ihtiyacı olan yerlere onları sevk eder.
Taşlar omuz omuza verip bir camide kubbe, bir köprüde kemer olurlar. İp lifleri ise sarmaş dolaş olup kopmayan bir halat olur.
Sözün özü, tabiatta canlı veya cansız varlıklarda hep bir yardımlaşma vardır. İnsana yakışan şey ise, kendisinden daha aşağıda olan bu varlıklardan geri kalmayarak muhtaç olan insanların yardımına koşmasıdır.
Veren El Alan Elden Üstündür
İnsanın değeri, almasıyla değil vermesiyle artar. "Veren el alan elden üstündür" sözünü kendine rehber edinip hayatta hep vermeyi alışkanlık edinenler yarın mahşerde de ellerinden tutulan insanlar olurlar. Yardıma koşmak o insanlarda öyle bir tabiat haline gelmiştir ki bir gün yardıma ihtiyacı olan birisini bulamasalar rahatsız olurlar ve uykuları kaçar.
İnsan, haddizatında kendisine emaneten verilen malı mülkü, parayı, muhtaç insanlarla paylaştığı zaman tabiatta geçerli olan yardımlaşma düsturuna riayet olmuş olur ve yeryüzünde Allah'ın halifesi olma payesini de kazanmış olur. Aksi takdirde insan bencillik ve cimrilikle bundan kaçındığı zaman yarın mahşerde en muhtaç olduğu o yerde yüzüstü bırakılmış olur.
Ne mutlu, vermeyi alışkanlık haline getirip tüm muhtaçların imdadına koşan cömert ruhlu insanlara!
0 yorum :
Yorum Gönder